تحقیق بروی خرس خاکستری و دیدگاه های جدید درمورد ارتباط دیابت و چاقی

5 اوت 2014- محققین با مطالعه ی خرس های گریزلی (خاکستری) متوجه ی وجود یک حالت طبیعی از دیابت در این حیوانات شدند که یک هدف زیستی واقعی دارد، این دیابت طبیعی درخرسهای خاکستری برگشت پذیر است. محققین می گویند خرسهای خاکستری در پاییز چاق شده اما به دیابت مبتلا نمی شود اما چند هفته پس از رفتن به خواب زمستانی به دیابت مبتلا می گردند اما این بیماری با شروع بهار و بیدار شدن آنها درمان شده و ناپدید می گردد.

این تحقیق نشان می دهد که چگونه زیست شناسی طبیعی می تواند مطالب جدیدی را درباره ی چگونگی تطابق این حیوانات با شرایط زندگی آنها به ما بیاموزد، این شرایط می تواند سبب ایجاد بیماری درانسان شود.

 به دلیل افزایش تعداد مبتلایان به دیابت وتأثیرات مخرب این بیماری بر سلامت میلیون ها نفر درسراسر جهان محققین در حال بررسی همه  جانبه ی این بیماری هستند.

نتایج این تحقیق درمجله ی Cell Metabolism(5 آگوست 2014) منتشر گردید.

 دردیابت نوع 2 در انسان، سلولها توانایی پاسخ به انسولین را از دست می دهند، هنگامیکه محققین به بررسی خرسهای خاکستری پرداختند متوجه شدند در این حیوانات بر خلاف انسان مقدار انسولین درخون تغییری نمی کند بجای آن سلولهایی که در ارتباط با انسولین هستند توانایی خود را برای پاسخ به این هورمون روشن و خاموش می کنند.

این گروه از محققین همچنین به کشف تعجب آور دیگری رسیدند: هنگامیکه خرس های خاکستری به حداکثر چاقی می رسند سلولهای آنها بیشترین حساسیت را به انسولین دارند(یا به پایین ترین میزان مقاومت به انسولین میرسند) آنها این کار را از طریق خاموش کردن فعالیت پروتئینی بنام PTENدرسلولهای چربی انجام می دهند.

دکتر Kevin Corbitمی گوید: این موضوع  درتضاد با مفهوم رایج "چاقی منجر به دیابت " است. دکتر Corbitو همکارانش همچنین دریافتند که خرسهای خاکستری برای تأمین مواد غذایی خود درطول خواب زمستانی تمام چربی ذخیره ای را در بافت چربی ذخیره می کنند و در کبد یا ماهیچه ها که مکانهای معمول برای تجمع چربی در حیوانات چاق است ذخیره نمی کنند. این یافته ها حاکی از ارتباط پیچیده ی بین چاقی ودیابت است.

دکتر Corbitمی افزاید: نتایج تحقیقات ما به وضوح و بطرز متقاعد کننده ای شواهدی را به الگوی درحال ظهور ارتباط دیابت و چاقی اضافه نمود که در تقابل با مفهوم رایجی است که دیابت و چاقی را همواره دست در دست هم می داند، این دو موضوع ممکن است درانتهای طیف متابولیسمی بطور طبیعی درتضاد باهم باشند.

دکتر Corbitمی گوید: درحالیکه باید در برون یابی این یافته ها به یافته های بالینی برای مراقبت از بیماران  خاص کاملاً مراقب بود اما ما معتقدیم که این اطلاعات و سایر اطلاعات موجود از یک رویکرد جامع برای مراقبت از بیماران  دیابتی و/ یا چاقی حمایت می کند.

نویسنده ی مقاله می گوید: مکانیزمهای سلولی که در برخی بیماران خاص منجر به چاقی می شوند ممکن است همان مکانیزم هایی باشند که از آنها در برابر ابتلا به دیابت محافظت می کنند و مکانیزیم های منجر به دیابت درسایر بیماران ممکن است همان مکانیزم هایی باشند که از ابتلا آنها به چاقی ممانعت می کنند. به عنوان مثال افرادیکه دارای مقادیر کمتری پروتئین PTENهستند از نظر کیفیت همانند خرسهای خاکستری هستند: یعنی حتی اگر چاق شوند حساسیت آنها به انسولین بسیار بالا است.

ادامه ی این تحقیقات  به دانشمندان درباره ی درک ارتباط دیابت و چاقی کمک خواهد کرد و نه تنها آنها را به ابداع درمانهایی که هدف  آنها  این گونه مکانیزیم ها می باشد، راهنمایی می کند بلکه به شناسایی بیمارانی که این  درمانها برای آنها موثر می باشد نیز کمک خواهد نمود.

منابع:

Cell Metabolism, 2014; 20 (2): 376 DOI: 10.1016/j.cmet.2014.07.008

www.sciencedaily.com/releases/2014/08/140805131959.htm